ارکستراسیون

ارکستراسیون یا علم سازبندی، عبارت است از طراحی ترکیب سازهای مختلف موسیقی در یک گروه از سازها.

موسیقی از جنبه ی سازبندی به دو دسته ی تک نوازی و گروه نوازی تقسیم می شود. هرگاه گروه نوازی مطرح باشد، چگونگی ترکیب صدای سازهای مختلف نیز مطرح است. این گروه ها می توانند متشکل از دو ساز یا بیشتر باشند، تا جایی که برخی ارکستر سمفونیک ها بیش از 200 نوازنده دارند. به طور قطع هرچه تعداد سازهای سمفونیک در یک ارکستر بیشتر باشد، کنترل صدای خروجی از اجرای آن ها مشکل تر و نیازمند دانش بیشتری خواهد بود. این دانش ارکستراسیون یا سازبندی نام دارد.

سازهای مختلف ممکن است دارای محدوده های صوتی مشترکی باشند. به عبارتی ممکن آنچه را که یک ساز اجرا می کند، سازهای دیگری نیز بتوانند با همان نت ها و همان ریتم اجرا کنند. در این حالت تفاوت میان این ها در رنگ صوتی یا تمبر آن ها است. به عنوان مثال رنگ صوتی سازهای زهی آرشه ای با زهی زخمه ای ها کاملا متمایز و قابل تشخیص است؛ با وجود آن که هردو محدوده مشترکی از نت ها را می توانند اجرا کنند. حال هنگامی که سازهای مختلف با رنگ های صوتی مختلف به صدا در می آیند، نیازمند یک طراح ماهر برای هماهنگ کردن این رنگ های صوتی مختلف هستند. این طراح همان کسی است که با علم ارکستراسیون، دستور اجرا یا توقف را به سازهای مختلف می دهد تا نتیجه نهایی گوش نواز و در چهارچوب نوعی از زیبایی شناسی باشد.

دانش ارکستراسیون، از علوم مهم در زمینه ی موسیقی است؛ به طوری که هر آهنگساز یا رهبر ارکستر یا منتقد موسیقی ملزم به تسلط کافی بر آن است. همچنین نوازندگان نیز باید تا حدی با این تکنیک آشنا باشند تا در اجراهای گروهی، خروجی موفق تری را به نمایش بگذارند.

ببینید >>>>>>>>> کتاب ارکستراسیون کنت کنان