سازهای سمفونیک

سازهای ارکستر سمفونیک به سازهایی گفته می شود که در ارکستر سمفونیک غربی حضور ثابت دارند. هریک از این سازها نقش ویژه ی خود را در ارکستر دارند. علم ارکستراسیون نیز به بررسی نقش هریک از این سازها در ارکستر سمفونیک می پردازد. هم چنین نوازندگان هریک این سازها، در محل هایی خاص روی سن ارکستر می نشینند. در تصویر زیر، جانمایی محل نشستن نوازندگان روی سن ارکستر را می بینید.

این سازها در 4 دسته ی سازهای زهی، سازهای بادی-چوبی، سازهای بادی-برنجی و سازهای کوبه ای تقسیم بندی می شوند. در هر دسته، رنگ صوتی ساز ها به هم شبیه است. تفاوت سازهای هر دسته، بیشتر در محدوده صدادهی آن ها است. با این حال، تفاوت هایی در رنگ صوتی سازهای هر دسته نیز وجود دارد. در زیر نام این سازها و گروه هریک را می بینید.

سازهای زهی

ویولن، ویولا، ویولنسل (چلو)، کنترباس (دابل باس)، هارپ

سازهای بادی چوبی

فلوت، فلوت پیکولو، ابوا، کرآنگله (هورن انگلیسی)، کلارینت، کلارینت باس، فاگوت (باسون) کنترفاگوت

سازهای بادی برنجی

هورن، ترومپت، ترومبون، توبا

سازهای کوبه ای

تیمپانی، باس درام (طبل بزرگ)، ساید درام، سنج (سیمبال)، مثلث، ماریمبا، زایلوفون، وایبرافون، بلز ارکستری (کلوکن اشپیل)

معرفی کتاب >>>>>>>> کتاب سازشناسی اثر کنت کنان

علاوه بر سازهای بالا، گاهی سازهای دیگری نیز در بین سازهای ارکستر سمفونیک حضور دارند که حضور آنها ثابت نیست. همچنین از بین سازهای موجود در جدول بالا، بسته به نظر آهنگساز، برخی سازها در بعضی آثار حضور ندارند. سازهای ارکستر سمفونیک در طول تاریخ تشکیل ارکستر سمفونیک از دوره ی کلاسیک تا کنون، دچار تغییر و تحول شده و تکامل یافته اند. این تکامل همگام با تکامل ارکستر و در نتیجه تکامل دانش ارکستراسیون صورت پذیرفته است.